Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010

Συνδέσεις των ξύλων της γάστρας


Ήδη έχουν τοποθετηθεί 50 πηχάκια πάνω στις φόρμες (25 δεξιά και 25 αριστερά), με άλλα λόγια έχει καλυφθεί πάνω από το 50% της επιφάνειας της γάστρας. Τα πράγματα έχουν δυσκολέψει αρκετά τώρα, μια που πρέπει να εξασκείται μεγάλη δύναμη πάνω στα πηχάκια για να καθίζουν αυτά στη θέση τους. Ιδίως στο τμήμα που βρίσκεται πίσω από το μέσον του σκάφους, αν η μεγάλη κάμψη και στρέψη που πρέπει να δοθεί στα πηχάκια κατά την τοποθέτηση δεν εφαρμοστεί προοδευτικά και κατανεμημένα, τότε μπορεί να ακουστεί το "κρακ". Ο συνολικός χρόνος που χρειάζεται πλέον για να τοποθετηθεί ένα πηχάκι; Τρεις (3) ώρες! Ευτυχώς έχω συνηθίσει και δεν καταλαβαίνω για πότε περνάει. Μάλιστα επειδή έχει βελτιωθεί αρκετά η απόδοσή μου και έχω ανακαλύψει καινούργιες τεχνικές κουράζομαι πολύ λιγότερο από όσο στην αρχή - θα μπορούσα να πω ότι ξεκουράζομαι κιόλας (ψυχικά τουλάχιστον).
Όπως έχει αναφερθεί και παλαιότερα, τα πηχάκια συνδέονται μεταξύ τους. Η σύνδεση σε αυτή τη φάση γίνεται με συνδυασμό δύο μέσων: Κόλλας (εποξικής ρητίνης) και καρφιών (από πυριτιούχο ορείχαλκο, με δακτυλίους).

Εποξική ρητίνη (epoxy)
Στο εμπόριο κυκλοφορούν πολλών ειδών ρητίνες με πολλά διαφορετικά ονόματα και πολλές διαφορετικές τιμές (σημείωση: μερικές φορές οι τιμές εξαρτώνται περισσότερο από τη συσκευασία, τη διαφήμιση και τον τρόπο πλασαρίσματος και λιγότερο από την ποιότητα των προϊόντων). Σε αυτό το project χρησιμοποιείται χύμα εποξική ρητίνη DER-321 της DOW CHEMICALS με καταλύτη EPAMINE PC-14 με αναλογία 2 προς 1. Η ρητίνη αυτή είναι εποξική ρητίνη υψηλής αρχικής ρευστότητας και έτσι εισχωρεί στους πόρους του ξύλου εξασφαλίζοντας τέλεια συγκόλληση. Στο Φύλλο Τεχνικών Στοιχείων του κατασκευαστή δίνονται περισσότερες σχετικές πληροφορίες. Αφού αναμιχθεί σε ένα κεσεδάκι για ένα λεπτό περίπου η ρητίνη με τον καταλύτη με τη σωστή αναλογία (οι σύριγγες είναι οι καλύτεροι δοσομετρητές) 40 ml DER-321 και 20ml PC-14, γίνεται η πρώτη επάλειψη των επιφανειών που θα κολληθούν με ένα φτηνό πινέλο (η ρευστότητα της ρητίνης είναι παρόμοια με τη ρευστότητα ενός βερνικιού). Στο υπόλοιπο που μένει στο κεσεδάκι προστίθεται οξείδιο του πυριτίου, τόσο όσο χρειάζεται για να γίνει το μείγμα πηχτό σαν κρέμα και περνιέται στο ένα ξύλο ένα δεύτερο χέρι. Το να έρθουν τα δύο ξύλα σε επαφή μεταξύ τους με τη βοήθεια φουρκετών, σφικτήρων, σφηνών, σχοινιών, βιδών, κλπ, είναι η ιστορία που τρωει από μια μέχρι μιάμιση ώρα ανάλογα με την περίπτωση. Η ρητίνη χρειάζεται ένα 24ωρο για να ωριμάσει και να θεωρηθεί ασφαλής για επόμενες εργασίες, ενώ την πλήρη αντοχή την αποκτά σε επτά ημέρες. Το πινέλο μπορεί να καθαριστεί με καθαρό ασετόν ή άλλο διαλύτη γενικής χρήσης. Επειδή το πρώτο πράγμα που συμβαίνει όταν δουλεύει κάποιος με ρητίνες είναι να πασαλειφτεί, θα πρέπει να πείσει από πριν τον εαυτό του να φοράει γάντια (και παλιά ρούχα). Επειδή επίσης παρά τα γάντια και όλα τα μέτρα προφύλαξης, είναι σίγουρο ότι πάλι θα πασαλειφτεί, η ρητίνη καθαρίζεται από τα χέρια μόνο με νερό και σαπούνι. Το εύκολο καθάρισμα με διαλυτικό είναι το χειρότερο που μπορεί να κάνει κανείς: Η ρητίνη διαλύεται και εισχωρεί μαζί με τον διαλύτη βαθιά στο δέρμα! Αν υπάρχει μάσκα με φίλτρα για οργανικούς ατμούς, καλό θα είναι να χρησιμοποιείται επίσης, ή αλλιώς ο χώρος να αερίζεται επαρκώς. Στο Φύλλο Οδηγιών Ασφαλείας του κατασκευαστή δίνονται περισσότερες πληροφορίες για τον ασφαλή χειρισμό της εποξικής ρητίνης. Η χρήση μάσκας είναι επίσης απαραίτητη κατά την ανάμειξη του διοξειδίου του πυριτίου, γιατί η λευκή αυτή σκόνη είναι τόσο ελαφριά που κυριολεκτικά αιωρείται και πάει παντού με το παραμικρό φύσημα.


Καρφιά
Αν και το κόλλημα με την εποξική ρητίνη είναι πολύ ισχυρό και οι ενώσεις δεν χρειάζονται περισσότερη ενίσχυση, εν τούτοις σε κάποια σημεία και κυρίως εκεί όπου κατά τη φάση της κατασκευής απαιτείται αυξημένη πίεση του πάνω ξύλου προς το κάτω ή εκεί όπου απαιτείται "ευθυγράμμιση" των ξύλων, καρφώνονται ειδικά καρφιά σαν αυτό που φαίνεται στην 3η εικόνα παραπάνω, από πυριτιούχο ορείχαλκο (silicone bronze) τα οποία φέρουν δακτυλίους και εκτός του ότι δεν σκουριάζουν, όταν καρφωθούν, είναι αδύνατο να βγουν από το ξύλο, τα λεγόμενα gripfast nails. Επειδή αυτά τα καρφιά είναι σχετικά μαλακά και λυγίζουν, είναι απαραίτητο να προηγείται τρύπημα των ξύλων και μάλιστα με δύο διαμέτρους τρυπανιών: Μεγάλη διάμετρος στο πάνω ξύλο για να περάσει το καρφί με ευκολία και μικρή διάμετρος στο κάτω ξύλο (τρυπάνι μακρύ και ψιλό!) για να σφηνώσει το καρφί (1η και 2η εικόνα). Με τον τρόπο που δουλεύω έχει χρειαστεί να περάσω από 0 μέχρι 21 καρφιά σε κάθε πηχάκι.
Το σημάδεμα με το μαρκαδόρο των θέσεων των προηγούμενων καρφιών βοηθάει (όχι πάντα με επιτυχία...) στο να μην πέσει το ξυλοτρύπανο στο κεφάλι του από κάτω καρφιού. Η θερμοκρασία των 18 με 20 βαθμών Κελσίου είναι ιδανική για εργασίες με το εποξικό σύστημα DER-321/PC-14.