Σάββατο 30 Μαρτίου 2013

Εφαρμογή 2ου υαλοϋφάσματος

Το υαλοΰφασμα που εφαρμόζεται στο σκάφος είναι πλεκτό τύπου "woven roving" των 320gr/m² με ύφανση σε ποσοστό 50% κατά X και 50% κατά Y. Το συγκεκριμένο τόπι έχει πλάτος 120cm και έχει αναρτηθεί σε ένα βολικό σημείο, για εύκολο χειρισμό.



Στην παρακάτω εικόνα φαίνεται σχηματικά ο τρόπος τοποθέτησης των διαφόρων κομματιών του υφάσματος. Με πράσινο χρώμα είναι τα κομμάτια που έχουν ήδη τοποθετηθεί στο πρώτο στρώμα (στο σχήμα δείχνονται μόνο 4 διαδοχικά κομμάτια). Τα διαδοχικά κομμάτια αλληλοεπικαλύπτονται στα σημεία που φαίνονται με πιο έντονο πράσινο. Το πρώτο στρώμα έχει καλύψει ολόκληρο το σκάφος από κουπαστή σε κουπαστή. Το δεύτερο στρώμα (δείχνεται μόνο 1 κομμάτι ύφασμα στο σχήμα με κόκκινο χρώμα) τοποθετείται τώρα μόνο κάτω από την ίσαλο (μπλε γραμμή).

 
Η ποσότητα της ρητίνης που απαιτείται για τον εμποτισμό του υαλοϋφάσματος είναι περίπου ίση με το βάρος του υφάσματος, δηλαδή για το κομμάτι της φωτογραφίας που είναι περίπου 2,50 τετραγωνικά χρειάζονται περίπου 2,50m² x 320gr/m² = 800gr συνολικά (ρητίνη + σκληρυντής). Επειδή η αντίδραση σκλήρυνσης είναι εξώθερμη, δεν φτιάχνω όλο το μείγμα μονομιάς, διότι κινδυνεύει να ζεσταθεί και να πήξει αμέσως. Το φτιάχνω σε δόσεις των 300gr περίπου σε ένα κεσεδάκι από γιαούρτι. Για την τήρηση των αναλογιών χρησιμοποιώ μια ψηφιακή ζυγαριά κουζίνας (όχι την ζυγαριά της κουζίνας) και έχω φτιάξει ένα μικρό excel-άκι για να μην κάνω λάθος στις πράξεις.



Για τον εμποτισμό του υφάσματος  χρησιμοποιώ δυο ρολάκια, το ένα με μοχέρ και το άλλο αλουμινένιο με δόντια. Με το μοχέρ απλώνω πρώτα τη ρητίνη στο πανί ομοιόμορφα. Δεν επικεντρώνομαι σε ένα σημείο, αλλά προσπαθώ να απλώσω όλο το κεσεδάκι γρήγορα σε μεγάλη επιφάνεια. Σε σημεία που τυχόν δεν έχουν εμποτιστεί καλά, ή όπου φαίνονται φυσαλίδες, θα επανέλθω σε λίγο. Αφού αδειάσει όλο το κεσεδάκι και απλωθεί η ρητίνη με το μοχέρ, "δουλεύω" την επιφάνεια με το αλουμινένιο ρολάκι, έτσι ώστε 1) να φύγουν οι φυσαλίδες, 2) να εμποτιστεί καλά και να "εξαφανιστεί" το υαλοΰφασμα, 3) να εμποτιστούν οι κηλίδες που είναι ακόμα άσπρες και 4) θέλουμε το υαλοΰφασμα να μην "κολυμπάει" στη ρητίνη, αλλά να πατηθεί και να εφάπτεται στην επιφάνεια, και επίσης να μοιάζει στεγνό αλλά να μην είναι άσπρο. Καθώς πατιέται το σύστημα με τα δοντάκια, ξεχειλίζουν κάποιες μικροποσότητες ρητίνης πάνω από το ύφασμα. Αυτές τις μεταφέρω παραδίπλα με το μοχέρ, και συνεχίζω. Μόλις ολοκληρωθεί η προηγούμενη διαδικασία για το ένα κεσεδάκι, ξαναφτιάχνω μείγμα και επαναλαμβάνω τα ίδια, μέχρις ότου εμποτιστεί ολόκληρο το κομμάτι του υαλοϋφάσματος.


Η ρητίνη μπορεί να "δουλευτεί" χωρίς πρόβλημα για περίπου μισή ώρα ή το πολύ τρία τέταρτα. Έπειτα αρχίζει να πήζει, αλλά είναι ακόμα σε υγρή μορφή: όταν ακουμπήσεις λερώνεσαι. Στις 5 - 7 ώρες αρχίζει να στερεοποιείται και όταν ακουμπήσεις κολλάει. Σε αυτό ακριβώς το χρονικό διάστημα, όταν δηλαδή η ρητίνη "κολλάει", φτιάχνω λίγο μείγμα ακόμη και με ένα πινέλο περνάω ένα χέρι στην επιφάνεια για να γεμίσουν οι τρυπούλες που σχηματίζει η ύφανση του πανιού (βλέπε εικόνα). Με αυτόν τον τρόπο, όταν αργότερα τρίψω την επιφάνεια, δεν θα χρειαστεί να κατέβω πολύ βαθιά και να "φάω" τις ίνες του γυαλιού. Για να μπορώ να τρίψω, θα πρέπει να έχει περάσει τουλάχιστον ένα εικοσιτετράωρο (καλύτερα δύο) από το τελευταίο χέρι.
Μετά τη δουλειά, καθαρίζω καλά μέσα-έξω το αλουμινένιο ρολάκι με μπόλικο ασετόν. Το ρολάκι του μοχέρ το πετάω. Το πινέλο το καθαρίζω 5-6 φορές και ύστερα το πετάω.


Το γυαλί εξαφανίζεται μέσα στη ρητίνη. Στην πλήρη εξαφάνιση βοηθάει βέβαια και η ...τιμή του υαλοϋφάσματος. Το ύφασμα που έχω χρησιμοποιήσει εδώ, δεν μπορώ να πω ότι εξαφανίζεται κατά 100%. Με ειδικό φωτισμό, κάποιες ίνες ακόμα διακρίνονται. Στη συγκεκριμένη εφαρμογή αυτό δεν έχει ιδιαίτερη σημασία, διότι το σκάφος προβλέπεται να βαφτεί με χρώμα.
_

3 σχόλια:

  1. Πάνο καλησπέρα,
    Καταρχήν θερμά συγχαρητήρια για την προσπαθειά σου. Μια απορία που έχω είναι η εξής : αν και μου αρέσει η ιδέα της "θωράκισης" του πετσωματος μέσα σε ρυτίνη και υαλουφασμα, τί γίνεται σε περίπτωση που ειτε απο ωσμωση είτε απο κάποια πολυ μικρή αστοχία περάσει υγρασία στο ξύλο; Είναι κάτι που το αντιλαμβάνεσαι εύκολα; Και τι γίνεται με τις συστολες και δια στολές του ξύλου λόγω θερμοκρασίας; Δεν δημιουργούν πρόβλημα στεγανότητας στη θωράκιση από τη ρητίνη; Και τέλος η ακαμψια της γάστρας λόγω αυτής της κατασκευής, είναι κάτι επιθυμητό; Σε ευχαριστω πολύ. Φίλιππος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φίλιππε καλησπέρα,
    Ευχαριστώ για τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σου. Θα προσπαθήσω να απαντήσω αρχίζοντας από το τέλος. Σε μια παλιά μου ανάρτηση με τίτλο "Κέλυφος είναι όχι πέτσωμα" (Νοέμβριος 2009) προσπαθώ να εξηγήσω τη λειτουργία της γάστρας σε αυτή την κατασκευή. Επειδή τα πηχάκια του ξύλου συνδέονται μεταξύ τους, δεν δημιουργείται πρόβλημα στη θωράκιση, δεν λύεται δηλαδή η συνέχεια του υαλοϋφάσματος λόγω συστολο-διαστολών του ξύλου. Στην ουσία δεν "θωρακίζεται" το πέτσωμα, αλλά δημιουργείται ένα ενιαίο κέλυφος του οποίου η διατομή είναι σάντουιτς (ένας ξύλινος πυρήνας και οπλισμένο πλαστικό στις δύο επιφάνειες). Η ακαμψία λοιπόν της γάστρας είναι υπολογισμένη έτσι. Από όσα γνωρίζω η εποξική ρητίνη είναι το υλικό με τη μεγαλύτερη αντοχή στην όσμωση (με αυτό το υλικό γίνεται η αντιοσμωτική προστασία στα πολυεστερικά σκάφη). Τώρα αν από άλλη αιτία (πχ κάποιο χτύπημα, ή παράλειψη ή αστοχία) περάσει υγρασία στο ξύλο, αυτό δυστυχώς δεν μπορεί να γίνει αντιληπτό εύκολα. Μόνος τρόπος θεωρώ ότι είναι οι τακτικές επιθεωρήσεις. Όλα αυτά βέβαια είναι θεωρίες και υποθέσεις. Δεν υπάρχει άτρωτη κατασκευή, ή χωρίς μειονεκτήματα, ούτε φυσικά κανείς που κοιμάται ήσυχος τις νύχτες, όταν έχει βάρκα στο νερό. Ελπίζω να σε κάλυψα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θελω να κολησω φετες ξυλου ελιας παχους 2cm πανω σε επιφανεια MDF και να γεμισω τα κενα [οι φετες ειναι στρογγυλες] με διαφανη κολα ποια μοπυ προτεινετε ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή